- Doświadczeni trenerzy
- Wszechstronny rozwój
- Bogate zaplecze sportowe
- Sukcesy na zawodach
- Przyjazna atmosfera
- Elastyczne grupy wiekowe
Stowarzyszenie Sportowe „YAMABUSHI” Bydgoszcz w obecnej formule prawnej istnieje od marca 2012 r. Podstawowym celem działalności klubu jest propagowanie i nauczanie sztuki walki Karate SHOTOKAN i WKF oraz zapewnienie dzieciom i młodzieży możliwości aktywnego spędzania czasu, mając na uwadze także aspekt wychowawczy charakterystyczny dla KARATE.
Zawodnicy biorą udział w krajowych oraz zagranicznych turniejach karate, letnich i zimowych obozach sportowych, a także w licznych zgrupowaniach i seminariach prowadzonych przez wybitnych szkoleniowców.
SHOTOKAN oznacza „Szkoła Shoto” lub „Szkoła w której uczy Shoto”. Wyraz „Shoto” można przetłumaczyć jako „Fale sosen” i tak nazywano Gichina Funakoshi (w zależności od źródeł podaje się, że podpisywał w ten sposób prace w zakresie kaligrafii lub, że był to jego pseudonim literacki). Początkowo nazwą tą określane było dojo, w którym nauczał Funakoshi, z czasem dopiero nazwa Shotokan została nadana stylowi przez syna i uczniów Funakoshi’ego. Sam mistrz jednak określał swój styl do końca życia jako „karate”.
Hitotsu! Jinkaku Kansei ni Tsutomoru Koto!
Po pierwsze! Dążyć do doskonałości charakteru!
Hitotsu! Makoto No Michi Wo Mamoru Koto!
Po pierwsze! Bronić ścieżek prawdy!
Hitotsu! Doryoko No Seishin Wo Yashinau Koto!
Po pierwsze! Krzewić ducha wysiłku!
Hitotsu! Reigi Wo Omozuru Koto!
Po pierwsze! Szanować zasady etykiety!
Hitotsu! Kekki No Yu O Imashimuru Koto!
Po pierwsze! Strzec się porywczej odwagi!
24 kwietnia 1868 roku w Yamakawa-Cho na świat przychodzi Gichin Funakoshi, którego życiu nadano wartość symbolu. Dzieciństwo przyszłego mistrza nie należało do zbyt szczęśliwych. Ojciec, który całe oszczędności topił w sake, nie stanowił dla chłopca budującego przykładu, dlatego wychowaniem dziecka zajął się dziadek. To on zaszczepił w przyszłym mistrzu zamiłowanie do nauki i literatury. Gichin był dzieckiem chorowitym
i aby temu zapobiec, dziadek polecił go znanemu w okolicy ekspertowi Karate – Yasutsune Azato. Trzynastoletni Funakoshi musiał poświęcać wiele czasu i energii, żeby osiągnąć wymaganą przez swojego mistrza perfekcję.
W 1887 roku Funakoshi zdaje na studia medyczne w Tokio, ale nie zostaje przyjęty ze względu na noszony przez niego samurajski kok, co było zabronione i dlatego w tym samym roku zmuszony jest, ze względów finansowych, podjąć pracę nauczyciela w Shuri. Tam zostaje dostrzeżony przez Shintaro Ogawę, wizytatora okinawskich szkół, co owocuje wprowadzeniem w 1902 roku planowego nauczania Karate.
Przełomowym dla całego okinawskiego Karate był maj 1922 roku. Wtedy to w salach uniwersytetu w Tokio zorganizowano pierwszą Narodową Wystawę Atletyczną i poproszono Funakoshiego aby reprezentował Okinawę i przygotował stosowne materiały. Z własnoręcznie przygotowanymi rysunkami i zdjęciami udał się do Tokio. Przedstawiona ekspozycja spotkała się z żywym przyjęciem i zachwytami zwiedzających. Szczególnie mocno zainteresował się nieznana mu sztuką walki Jigoro Kano, ojciec japońskiego Judo.
W ciągu następnych lat sława Mistrza rośnie. Daje liczne pokazy, uczy, wyjaśnia, wiele podróżuje. W 1936 roku Społeczny Komitet Wspierania Karate Ofiaruje Funakoshiemu drewniany budynek z przeznaczeniem na Dojo. Nad drzwiami widniała nazwa SHOTOKAN, która wprowadziła Mistrza w zdumienie. Jeszcze przez wiele lat bronił się przed klasyfikacją, uważając, że Karate jest jedno, różnice stylistyczne pomiędzy poszczególnymi technikami nie powinny być powodem rozbicia na style.
Po drugiej wojnie światowej styl SHOTOKAN osiągnął kształt jakim go obecnie znamy. A więc niskie, długie i szerokie postawy, stanowiące mocny fundament do silnych i dynamicznych technik. Demonstrowane przez Funakoshiego techniki były kanonem dla wielu późniejszych Szkół i Stylów. Sam znany był z niezwykle silnych bloków, które zniechęcały sparingowych partnerów do ponowienia ataku. Jego techniki nieco odbiegały od nauczanych w Shotokanie, którego nie był twórcą lecz inspiratorem. Zmarł 14 listopada 1957 roku.
Na obelisku oprócz imienia i nazwiska widnieją słowa:
„Karate ni sente nashi.”
„Karate nie jest sztuką agresji.”
woje poglądy na temat karate Funakoshi podsumował w ”dwudziestu przykazaniach karate”:
Nigdy nie zapominaj, że w karate najważniejszy jest szacunek. Uczeń winien mieć szacunek dla nauki, innych uczniów, a także życia, które należy traktować z wielką czcią. Szacunek jest tą wartością, która odróżnia człowieka od okrutnego zwierzęcia.